Kierownikiem szkoły jest Dombowski Henryk. Nauczyciele: Kacprzak Kazimierz, Kacprzak Bronisława, Pawlak Zefiryna, Diżyńska Maria, Molak Gabriela, Gronek Stanisława. Szkoła "nosi tytuł: Szkoła Podstawowa w Iłowie". Liczy 10 klas: 1 pierwsza, 1 druga, 1 trzecia, 2 czwarte, 2 piąte, 2 szóste, 1 siódma. Wykorzystuje się 8 izb lekcyjnych wyposażonych w sprzęt. Działają organizacje: Polski Czerwony Krzyż, Sklepik Szkolny, Biblioteka. Przez zimowe miesiące i przednówek dzieci ubogie, wątłe i sieroty były dożywiane i piły tran. Po południu młodzież z starszych klas i z poza szkoły uczęszczała na "Kurs dobrego czytania" prowadzony przez Kacprzak Bronisławę. Na wiosnę zakupiono 3 dag jajek motyla jedwabnika. Prowadzono hodowlę dla zanajomienia dzieci z rozwojem motyla, a miejscowe społeczeństwo ze sposobem hodowania. Hodowla była utrudniona, ponieważ w pobliżu szkoły nie rosły drzewa morwowe. Dzieci chodziły po liście 3- Rok 1948/49. Iłów został wyzwolony przez Wojska 2 Armii Pancernej Gwardii gen. Siemionowa, pułk. Bogdanowa (I front białoruski) w ramach operacji wiślańsko-odrzańskiej. W lutym 1945 r. nauczyciele wracają do Iłowa, by podjąć pracę. Budynek szkoły ocalał. Należało przeprowadzić remont: wprawić szyby, dorobić klamki, naprawić instalację elektryczną itp. Sprzęt szkolny niekompletny. Brakuje ławek, stołów. Nie ma pomocy naukowych. Dzięki staraniom kierownika szkoły Bronisława Migda i rodziców jeszcze w lutym rozpoczęto naukę. Brak było podręczników, zeszytów. Podczas okupacji dzieci nie chodziły do szkoły. Niektóre uczyły się tajnie. Po przeprowadzeniu egzaminów, dzieci przydzielono do odpowiednich klas. Dla dzieci poza wiekiem szkolnym zorganizowano naukę na kursach popołudniowych. Wszyscy pracowali z wielkim zapałem. Dzięki temu, mimo skróconego roku szkolnego, większość dzieci przeszła do następnego oddziału. Rok 1946/47, 1947/48. Przeprowadzono remont szkoły, odnowiono sale szkolne, przybyły nowe ławki. Dzieci są zaopatrzone w normalne podręczniki szkolne i zeszyty. Duży odsetek po ukończeniu szkoły zdał egzamin do szkół średnich.17 stycznia 1945 roku Tynkowano szkołę. Zbliżał się wrzesień, a z nim wojenna zawierucha. Robotnicy pracujący przy szkole otrzymali karty mobilizacyjne. Roboty ustały. Front szkoły i strona wschodnia ukończone; zachodnia i północna nietknięte. Wydarzenia następują w zawrotnym tempie. Szkoła pełna uciekinierów. Naloty, bitwy wokół Iłowa. Wejście Niemców. Szkołę zamieniono na koszary. Żołdactwo niemieckie niszczy majątek szkoły. Listopad 1939 r. Iłów zaliczono do Rzeszy. Nauczyciele polscy niepotrzbni, wędrują poza granice Rzeszy. Budynek służy dzieciom i nauczycielom niemieckim.Rok 1939. Wakacje. kierownikiem szkoły był Skwierczyński Marian. Nauczyciele: Kacprzak K., Kacprzak Bronisława, Pawlakowa Zefiryna, Dembowski Henryk, Klatt Maksymilian, Zborowski M., Engelbrechtowa Olga, Mielke, Bolczakowa Maria, ks. proboszcz Molak Józef. W 1938 r. na miejsce Klatta i Zborowskiego przyszło małżeństwo: Kuczyńska M., Kuczyński E.W roku 1936 , szkoła mieściła się w drewnianym budynku wynajętym od gospodarza Wolskiego. Uczył nauczyciel Szczucki, prowadził trzy oddziały. Dzieci uczyły się w języku rosyjskim. Po 1900 roku szkoła została przeniesiona do murowanego budynku, w którym mieścił się Urząd Gminy. Nauczycielem był Stankiewicz Antoni, następnie Kuźniarski Stanisław. Tak było do pierwszej wojny światowej. Po wojnie liczba dzieci uczęszczających do szkoły wzrosła za przyczyną ustawy o przymusowym pobieraniu nauki od lat 7 do 14. Kierownikiem był Frey, nastepnie Skwierczyński Marian. Dawna szkoła nie mogła pomieścić wszystkich dzieci. Wynajęto sale w dwupiętrowym domu, którego właścicielami byli pp. Wojno i Rybicki. Dom znajdował się w osadzie Iłów na rynku (budynek zniszczony podczas działań wojennych w 1939 r.). Część klas mieściło się w państwowym budynku w Krzyżyku. W 1931 r. na zebraniu Rady Gminy postanowiono zbudować nowy budynek szkolny. Sprzedano murowany dom i łąki w Ładach (własność gminną). Otrzymane pieniądze przeznaczono na nową szkołę. Dołączono dobrowolne ofiary miejscowych obywateli. Budowę rozpoczęto w 1932 r. Zakończono w 1934 r. Do budowy przyczynili się w dużej mierze: ówczesny wójt Łacheta Jan, kierownik szkoły Skwierczyński Marian, Stodulski Władysław, Kowalski Mieczysław. W 1935 r. szkoła była wyposażona w liczne pomoce naukowe do fizyki i geografii. Jedna z sal tzw. geograficzna posiadała mapy konturowe na tablicach z linoleum. Szkoła posiadała warsztat stolarski, fisharmonię, maszynę do szycia, szereg ilustracji do nauki j. polskiego, biologii, religii. "Szkoła nosiła tytuł: 7-klas Szkoły Powszechnej w Iłowie". W księdze ocen z 1935/1936 r. jest wpis "im. Marszałka Józefa Piłsudskiego".Przed rokiem 1900
Rok 1949/50. Doszła Więcławska G. Od półrocza na miejsce Gronek Stanisławy przyszła Sosińska Elżbieta. 11 września odbyły się Dożynki w Iłowie. Szkoła wzięła czynny udział w uroczystości. Dzieci deklamowały wiersze, śpiewały pieśni, wręczyły wieniec przodownikom pracy z fabryki w Boryszewie. Dnia 15 września rozpoczęto naukę na "Kursach Oświaty dla Dorosłych". Liczba uczniów uczęszczających na kurs - 31. Kursy prowadzą: Dembowski H., Pawlak Z., Kacprzak B., Kacprzak K., Więcławska G. według obowiązującego programu klasy 7 szkoły podstawowej. Z funduszy szkolnych uzyskanych z miesięcznych składek uczniów i imprez (loteria fantowa, zabawa taneczna) zakupiono aparat radiowy marki Tesla za 120 tysięcy. Jako czyn, 1 Maja uporządkowano klomb przed frontem szkoły, przekopano i obsiano trawą trawniki. Posadzono 2 tysiące szt.żywopłotu morwowego i 50 szt. drzewek owocowych. Zelektryfikowano i zradiofonizowano szkołę. Z dniem 1 czerwca zakończono roboty. Pierwszy raz dzieci usłyszały radio 4 czerwca z okazji Międzynarodowego Dnia Dziecka. W szkole z racji święta odbyła się uroczysta akademia. W kinie urządzono zabawę taneczną dla dzieci. Na boisku szkolnym odbyły się zawody piłki siatkowej.23 czerwca zakończono rok szkolny. Szkoła wystąpiła z bogatym programem. Chór szkolny odśpiewał 3 pieśni. Każda klasa przygotowała inscenizację lub tańce zbiorowe. 24 i 25 czerwca odbyła się wycieczka do Warszawy i Milanówka. W wycieczce wzięło udział 103 dzieci "z rozmaitych klas" W Milanówku dzieci zwiedziły wystawę, widziały występy górali z Wisły, Były w cyrku, i wesołym miasteczku. W Warszawie zwiedziły trasę W-Z, Muzeum Wojskowe i Muzeum Narodowe, Krakowski Przedmieście i Nowy Świat. Widziały pomnik Kopernika, Mickiewicza, dom Staszica, Kościół Świętego Krzyża.
W latach 1950-1968 kierownikiem szkoły jest Dembowski Henryk. Nauczyciele: Dziżyńska Maria, Pływaczewska W., Sosińska Elżbieta, Kacprzak Bronisława, Molak Gabriela, Rogala Zofia, Pawlak Zefiryna, Bojko J., Nowicka, Lipińska Zofia, Mazurkiewicz Krystyna, Kaźmierska Emilia, Kowalczyk Halina, Bogdanowicz Włodzimierz, Fudała Barbara, Zdanowska Danuta, Motyka Jadwiga, Białczak Stefan, Tomaszewski Tadeusz, Tomaszewska Halina, Milczarek Henryk, Zalewska Krystyna, Munio Wiesława, Malinowski Waldemar, Mikulska Regina. W tym czasie rozbudowano szkołę. Powstała sala gimnastyczna i połączenie sanitarne wraz z kotłownią. W całym budynku szkolnym zostało założone centralne ogrzewanie i urządzenia wodno-kanalizacyjne. Obok budynku zainstalowano urządzenia studni głębinowej. Pobudowano budynek mieszkalny dla nauczycieli. Nauczyciele opuścili pomieszczenia w budynku szkolnym. W ten sposób przybyło kilka sal i innych pomieszczeń, jak izba harcerska, biblioteka, spółdzielnia uczniowska. Obok domu nauczyciela pobudowano budynek gospodarczy, w którym powstała pracownia zajęć technicznych. Uzyskano również budynek od żyjących członków Kółka Rolniczego, założonego przed 1939 r. "Oddali oni szkole dom, który postawili dla skupu mleka". W tych latach urządzano kilkudniowe wycieczki do Krakowa, Zakopanego, Białowieży, Gór Świętokrzyskich. Uroczystości szkolne urozmaicane były występami szkolnej orkiestry.